Streszczenie metod nauki języków obcych na podstawie H. Komorowska, Metodyka nauczania języków obcych

METODA BEZPOŚREDNIA/KONWERSACYJNA

 

• główną rolę odgrywa żywy język, naturalny kontakt, zwykle native speaker
• naturalny kontakt w toku przebywania ze sobą nauczyciela z uczenim
• nacisk na umiejętność prowadzenia rozmowy
• włączanie ucznia do rozmów w naturalny sposób, kontekst i sytuacja pomagają w rozumieniu
• nauczyciel najlepiej native/wyjazd do kraju obcojęzycznego
• brak systematycznego uczenia się gramatyki, słownictwa czy wymowy
• brak konkretnego materiału do nauczania
• nie poprawia się błędów ucznia, ośmielenie ucznia
• w późniejszym etapie wprowadza się czytanie tekstów literackich, czasopism, listów, ale jako element życia codziennego nie sformalizowana nauka.

METODA AUDIOLINGWALNA

 

• celem nauki jest poznanie 4 sprawności językowych w kolejności od słuchania i mówienia do czytania i pisania
• zakłada wyrobienie nawyku językowego poprzez wielokrotne powtarzanie, zapamiętywanie i utrwalanie materiału, uczenie „na pamięć”
• błędu należy unikać za wszelką cenę
• eliminuje się język ojczysty ucznia, a nawet porównywanie języków
• odrzuca się komentarze i objaśnienia
• uczenie ma charakter bezrefleksyjny poprzez analogię, powtarzanie i zapamiętywanie
• odgrywanie scenek dialogowych

METODA GRAMATYCZNO-TŁUMACZENIOWA

 

• celem nauki jest opanowanie systemu gramatycznego i słownictwa do poziomu samodzielnego czytania tekstów
• polega na czytaniu i tłumaczeniu tekstów z języka obcego na język ojczysty z objaśnieniem, komentowaniem i analizowaniem występujących form gramatycznych
• niewystarczająca do opanowania żywego języka
• nauka bazuje na preparowanych tekstach.

METODA KOGNITYWNA

 

• celem nauki jest wykształcenie kompetencji językowej, za pomocą ograniczonej liczby reguł uczeń ma tworzyć nieskończenie wiele poprawnych zdań (Chomsky)
• nauka poprzez kontakt z językiem w naturalnej sytuacji, której znaczenie jest dla ucznia w pełni zrozumiałe
• uczeń jest wystawiony na działanie danych językowych, wytwarza własne reguły tworzenia zdań 
• błąd jest naturalny/niezbędny w procesie uczenia się, nauka za pomocą prób i błędów
• w przypadku trudności pomagają objaśnienia i komentarze, refleksja i analiza
• duża rola słuchania (sprawność receptywna)
• wysoka ranga nieustrukturyzowanej produkcji językowej 

METODA REAGOWANIA CAŁYM CIAŁEM (TPR TOTAL PHYSICAL RESPONSE) – James Asher

 

• pomaga w uczeniu się: milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny związany z treścią przekazu ucznia
• skoncentrowana jest na poleceniach
• polecenia w języku obcym przez nauczyciela wspomagane są demonstracją, ruchem najlepiej całego ciała 
• nie ma podręcznika, wykorzystuje zestaw rekwizytów
• dobra dla początkujących etapów, dla dzieci
• może być wykorzystywana jako ćwiczenie w ramach zajęć, nie tylko jako systematyczna metoda do nauki

METODA THE SILENT WAY – Caleb Gatteg

 

• cisza i medytacyjne skupienie odgrywają główną rolę
• nauczyciel ma za zadanie zwiększyć koncentrację uczniów, operuje tylko kompletem kolorowych pałeczek różnej długości/tablicą leksykalną i fonetyczną, sprowadzając zakres materiału do prostych, dających się zademonstrować wyrazów i zdań
• po usłyszeniu nowych wyrazów i zwrotów następuje cisza
• nauka bez podręcznika
• uczniowie z czasem przejmują pałeczki 🙂 najpierw odtwarzając sytuacje, później tworząc samodzielnie nowe
• doskonałe efekty przy samodzielnej nauce

METODA COUNSELLING LANGUAGE LEARNING/ Community Language Learning (CLL)

 

• nauka języka to zawsze proces międzyludzki, czyli grupowy
• ludzie porozumiewają się na tematy, na które chcą rozmawiać
• nauka języka odbywa się niczym komunikacja w grupie terapeutycznej: mówią osoby, które rzeczywiście chcą coś powiedzieć, tylko o tym, co chcą zakomunikować w języku ojczystym, nauczyciel-tłumacz tłumaczy i nagrywa, uczeń wypowiada wersję obcojęzyczną, tak powstaje wspólny podręcznik
• od uczniów zależy czego będą się uczyć
• odpowiedzialność uczących się za własną naukę, cele, treści i przebieg
• dla uczniów o silnej motywacji i jasno sprecyzowanych zainteresowaniach

METODA NATURALNA – Tracy Terrell, Steven Krashen 

 

• kluczowa rola ekspozycji znaczącej (słuchanie wypowiedzi obcojęzycznych, których ogólny sens jest zrozumiały dla uczącego się)
• nawiązuje do akwizycji językowej u dzieci
• niewymuszanie mówienia
• nauczyciel naturalnym, lecz prostym językiem, mówi o sprawach, które dzieją się w danym momencie, stosuje mimikę i gesty i cieszy się każdą oznaką zrozumienia
• zakłada wyeliminowanie stresu, lęku, wstydu przed popełnieniem błędu, wszelkie negatywne emocje
• pozytywne emocje pomagają w przyswajaniu języka
• nauczyciel ma dostarczyć maksymalnej liczby naturalnych, sensownych wypowiedzi, możliwie interesujących, ale zarazem prostych i zrozumiałych wypowiedzi, ma też tworzyć atmosferę bezpieczeństwa i akceptacji
• nie poprawia się błędów, nauczyciel jedynie wypowiada poprawnie formy poprawne w toku rozmowy

SUGESTOPEDIA – G. Łozanow

 

• zakłada, że umysł ludzki ma znaczne rezerwy, są one jednak zblokowane przez negatywne emocje i stres
• w trakcie kursu językowego przybiera się nową tożsamość i odgrywa się rolę określonej postaci (PERSONA)
• rola kompetentnego i stanowczego nauczyciela, który zapewnia bezpieczeństwo 
• rola przyjemnego otoczenia, światło w sali, komfortowe wyposażenie, poczucie intymności i kameralności
• duża rola muzyki
• dążenie do wykorzystania w nauce stanów głębokiego relaksu jak w medytacji

METODA KOMUNIKATYWNA

 

• skupia się na skutecznym/efektywnym porozumiewaniu się w języku obcych
• pozwala na błędy
• doza poprawności gramatycznej jest niezbędna, ale pełna poprawność nie jest najistotniejsza
• nauczyciel ma zapewnić jak najwięcej zbliżonych do rzeczywistych sytuacji komunikacyjnych
• prezentacja nowego materiału jest sytuacyjna i wizyalna
• ogranicza się stosowanie języka ojczystego uczniów, ogranicza się objaśnienia
• ćwiczenia mają odzwierciedlać autentyczną komunikację językową
• w rozmowie ważna jest chęć przekazania sobie pewnych treści i załatwienia określonych spraw
• wielość dialogów, symulacji, odgrywania ról, gier, zabaw, zgadywanek i dyskusji
• w istocie nie chodzi o naukę samego języka jako systemu, ale o naukę umiejętności uzyskiwania i przekazywania informacji
• skuteczność przekazu ważniejsza niż poprawność przekazu