brzmi banalnie… to może tak:

Już jak byłam w podstawówce wymyśliłam swój alfabet i pisałam nim pamiętnik. Na komunię zamiast nowego rowerka, sukienek, zabawek czy zegarka prosiłam wszystkich o… encyklopedie. A jak już je dostałam to od razu wzięłam się za czytanie. (A mogłam mieć taki ładny rowerek, eh…).

W wieku 11 lat zaczęłam uczyć angielskiego. Mam płaciła mi za uczenie mojej siostry. A ja
płaciłam mojej siostrze, bo wcale nie chciała się uczyć, ale obydwie chciałyśmy zarobić. Pół na pół – było uczciwie 😀

W gimnazjum płakałam po każdych zajęciach z dodatkowego angielskiego, że to wyrzucanie pieniędzy w błoto, że przecież ja i tak nic z tego nie rozumiem. Ale dzielnie chodziłam. Niby jakie ja miałam wyjście? Dało mi to jednak podwaliny do matury międzynarodowej IBO i otrzymania certyfikatu osoby dwujęzycznej z języka angielskiego zaraz po ukończeniu liceum.

Później 5 lat studiowania hindi, w między czasie urdu i sanskryt (filologia orientalna – indologia), drugie studia magisterskie z filologi hiszpańskiej, później studia podyplomowe dla tłumaczy na Katedrze UNESCO na UJ-cie, a teraz… a teraz to badam posługiwanie się językiem ojczystym w ramach studiów doktoranckich.

Aha! I oczywiście pracuję jako lektor językowy już od 12 lat… ale to leci.