Podstawowe narodowości po hiszpańsku

Niektóre przymiotniki określają narodowości lub pochodzenie (np. español/española – hiszpański/hiszpańska, polaco/polaca – polski/polska). Mogą dotyczyć narodowości ludzi, ale też pochodzenia przedmiotów, potraw, zwyczajów, itp. (np. un plato español – hiszpańska potrawa).

Przykłady:

Mi profesor de español es mexicano. – Mój nauczyciel hiszpańskiego jest Meksykaninem.

Tenemos unos amigos franceses.- Mamy kilku francuskich przyjaciół/przyjaciół Francuzów.

Peter es estadounidense. – Peter jest Amerykaninem (=mieszkańcem Stanów Zjednoczonych). ‘Americano’ jest słowem bardziej ogólnym i może odnosić się do Ameryki jako kontynentu.

Odmiana przymiotników określających narodowości

Podobnie jak hiszpańskie przymiotniki jakościowe, występują w rodzaju męskim i żeńskim, i zgadzają się z określanymi rzeczownikami pod względem liczby i rodzaju. Istnienie osobnej formy męskiej i żeńskiej również zależy od końcówki (-o/-a, -és, -e, spółgłoska, itp.).

Pedro es español. – Pedro jest Hiszpanem.

Claudia es peruana. – Claudia jest Peruwianką.

El tequila es una bebida mexicana. – Tequila jest napojem meksykańskim.

Przymiotniki określające narodowości występują również w funkcji rzeczowników, np.

Se dice que los españoles son orgullosos. – Mówi się, że Hiszpanie są dumni.

Durante el viaje conocí a un alemán simpático. – Podczas podróży poznałam sympatycznego Niemca.

Jako rzeczowniki, są też określeniami języków, np. Hablo inglés. – Mówię po angielsku.

Estudio español. – Uczę się hiszpańskiego./Studiuję język hiszpański.

El portugués es un idioma bonito. – Portugalski jest pięknym językiem.

Uwaga na przymiotniki wskazujące narodowość zakończone spółgłoską rodzaju męskiego. W tym przypadku dodaje się w rodzaju żeńskim końcówkę –a:

un hombre español – una mujer española

un profesor alemán – una profesora alemana