Wprowadzenie do trybu subjuntivo
Czym jest tryb subjuntivo?
Tryb subjuntivo (tryb łączący) w języku hiszpańskim jest niezwykle ważny i szeroko stosowany. Umożliwia wyrażanie subiektywnych opinii, pragnień, wątpliwości, emocji, a także sytuacji hipotetycznych lub nierealnych. W przeciwieństwie do trybu indicativo (tryb oznaczający), który służy do przedstawiania faktów i realnych sytuacji, subjuntivo jest bardziej związany z uczuciami i przekonaniami.
Wyobraź sobie, że chcesz opisać marzenia, życzenia lub obawy – w takich przypadkach tryb subjuntivo staje się twoim najlepszym przyjacielem. W hiszpańskim często usłyszysz zdania, które zaczynają się od „Espero que” (Mam nadzieję, że), „Es posible que” (To możliwe, że) lub „Quiero que” (Chcę, aby) – i właśnie tam wkracza tryb subjuntivo!
Kiedy używamy trybu subjuntivo?
Zrozumienie, kiedy używać subjuntivo, to klucz do opanowania tego trybu. Poniżej przedstawiamy najważniejsze przypadki:
1. Wyrażanie życzenia:
– Espero que vengas a la fiesta. (Mam nadzieję, że przyjdziesz na imprezę.)
2. Wątpliwości i niepewności:
– No creo que él tenga razón. (Nie sądzę, że ma rację.)
3. Emocje i uczucia:
– Me alegra que hayas venido. (Cieszę się, że przyszedłeś.)
4. Sytuacje hipotetyczne:
– Si tuviera dinero, viajaría por el mundo. (Gdybym miał pieniądze, podróżowałbym po świecie.)
5. Zdarzenia przyszłe, które są niepewne:
– Es probable que lleguen tarde. (Jest prawdopodobne, że przyjadą późno.)
Należy jednak uważać na konkretne użycia obydwu trybów, bo choć wprowadzenie ma na celu przedstawienie ogólnej tendencji użycia tych trybów to faktyczne ich użycia bardzo często mogą się nakładać na siebie lub stanowić wyjątki od reguł.
Jak tworzyć tryb subjuntivo?
W obrębie trybu subjuntivo mamy kilka czasów:
- presente de subjuntivo
- pretérito perfecto de subjuntivo
- pretérito imperfecto de subjuntivo
- pretérito pluscuamperfecto de subjuntivo
Każdy z wymienionych powyżej czasów ma swoje konkretne użycia lub jest stosowany z konkretnymi konstrukcjami. Poniżej zamieszczam krótki opis jak wyglądają przykładowe formy odmiany czasowników w poszczególnych czasach.
PRESENTE DE SUBJUNTIVO
HABLAR
yo habl-e
tú habl-es
él/ella/usted habl-e
nosotros habl-emos
vosotros habl-éis
ellos/ellas/uds. habl-en
COMER
yo com-a
tú com-as
él/ella/usted com-a
nosotros com-amos
vosotros com-áis
ellos/ellas/uds. com-an
VIVIR
yo viv-a
tú viv-as
él/ella/usted viv-a
nosotros viv-amos
vosotros viv-áis
ellos/ellas/uds. viv-an
PRETÉRITO PERFECTO DE SUBJUNTIVO
yo haya
tú hayas
él/ella/usted haya
nosotros hayamos
vosotros hayáis
ellos/ellas/uds. hayan
+ participio pasado
PRETÉRITO IMPERFECTO DE SUBJUNTIVO
HABLAR
yo habl-ara/ase
tú habl-aras/ases
él/ella/usted habl-ara/ase
nosotros habl-áramos/ásemos
vosotros habl-arais/aseis
ellos/ellas/uds. habl-aran/asen
COMER lub VIVIR
yo viv-iera/iese
tú viv-ieras/ieses
él/ella/usted viv-iera/iese
nosotros viv-iéramos/iésemos
vosotros viv-ierais/ieseis
ellos/ellas/uds. viv-ieran/iesen
PRETÉRITO PLUSCUAMPERFECTO DE SUBJUNTIVO
yo hubiera/hubiese
tú hubieras/hubieses
él/ella/usted hubiera/hubiese
nosotros hubiéramos/hubiésemos
vosotros hubierais/hubieseis
ellos/ellas/uds. hubieran/hubiesen
+ participio pasado
Obok trybu subjuntivo w hiszpańskim mamy również podstawowy tryb — indicativo. Więcej o trybie indicativo w osobnym wpisie.