Wprowadzenie do trybu indicativo

Czym jest indicativo?

Tryb indicativo (czyli tryb oznajmujący) służy do wyrażania faktów, realnych stanów, a także pewnych i potwierdzonych opinii. W przeciwieństwie do innych trybów jak subjuntivo (tryb łączący) czy imperativo (tryb rozkazujący), indicativo koncentruje się na rzeczywistości i tym, co jest konkretne.

Kiedy używamy trybu indicativo?

Tryb indicativo używany jest w różnych kontekstach:

1. Do mówienia o codziennych czynnościach:
– Voy al trabajo todos los días. (Chodzę do pracy codziennie.)

2. Do wyrażania uczuć i myśli:

Zwykle jeśli rozpoczynamy stwierdzeniem (że uważam), natomiast kiedy w pierwszej części zdania pojawia się przeczenie (nie uważamy, żeby), wtedy w zdaniu podrzędnym pojawia się subjuntivo. 
– Creo que es una buena idea. (Uważam, że to dobry pomysł.)

3. W pytaniach oraz zdaniach przeczących:
– ¿Tienes tiempo? (Czy masz czas?)
– No entiendo la lección. (Nie rozumiem lekcji.)

Należy jednak uważać na konkretne użycia obydwu trybów, bo choć wprowadzenie ma na celu przedstawienie ogólnej tendencji użycia tych trybów to faktyczne ich użycia bardzo często mogą się nakładać na siebie lub stanowić wyjątki od reguł. 

Jak tworzyć tryb indicativo?

W obrębie trybu indicativo mamy kilka czasów: 

Teraźniejszy:

  • presente de indicativo

Przeszłe:

  • pretérito perfecto de indicativo
  • pretérito indefinido de indicativo
  • pretérito imperfecto de indicativo
  • pretérito pluscuamperfecto de indicativo

Przyszłe

  • futuro imperfecto de indicativo
  • futuro perfecto de indicativo

Oznaczenie czasów

Presente – czas teraźniejszy

Pretérito – czas przeszły

Perfecto – dokanany

Imperfecto – niedokonany

Pluscuamperfecto – zaprzeszły (dokonany)

Futuro – przyszły

Obok trybu indicativo w hiszpańskim mamy również tryb łączący (subjuntivo). Więcej o trybie subjuntivo w osobnym wpisie

tryb subjuntivo i indicativo w hiszpańskim
Scroll to Top