Czasy w hiszpańskim
W tym wpisie przedstawię Ci czasy w hiszpańskim od prostych do bardziej zaawansowanych. Gramatyka, choć często kojarzona z jakimś nudnym i bezsensownym zadaniem, może być porywająca i ciekawa. Jak rebus czy zagadka! Bez znajomości hiszpańskich czasów nie dogadasz się precyzyjnie z Hiszpanem, Argentyńczykiem, Boliwijczykiem, Meksykańczykiem… z ponad 500 milionami osób na świecie 🙂
Gramatykę da się uprościć, tak samo jak hiszpańskie czasy.
Zwykle chcemy o czymś opowiedzieć co dzieje się w tym momencie – odnosimy się wtedy do teraźniejszości. Możemy wspominać coś z dawnych czasów, lub mniej dawnych, ale już jednak w przeszłości, albo wybiegać myślami czy planami w przód – wtedy mamy do czynienia z czasami (lub wyrażeniami odnoszącymi się do) przyszłości.
Podstawy czasów gramatycznych
Czasy gramatyczne to sposób, w jaki język wyraża moment, w którym coś się dzieje – czy to w przeszłości, teraźniejszości, czy przyszłości. Każdy czas posiada swoje charakterystyczne zakończenia, które są dostosowywane do osoby gramatycznej (ja, ty, on/ona, my, wy, oni/one).
Znaczenie czasów w komunikacji
Dlaczego czas jest tak ważny? Wyobraź sobie, że twoje zdania to pociągi myśli. Czasy gramatyczne to rozkład jazdy, który informuje, kiedy i w jakim kierunku ruszają te pociągi. Bez znajomości czasów, twoje zdania mogą być jak pociągi bez planu podróży – mogą nigdy nie dotrzeć do celu, którym jest zrozumiała komunikacja.
Główne czasy w hiszpańskim
W języku hiszpańskim mamy trzy główne grupy czasów:
- Czasy teraźniejsze (Presente),
- Czasy przeszłe (Pasado),
- Czasy przyszłe (Futuro).
Czasy teraźniejsze służą do wyrażania działań odbywających się w chwili obecnej, czasy przeszłe opisują wydarzenia, które miały miejsce, a czasy przyszłe używane są do mówienia o działaniach, które mają się wydarzyć. Dodatkowo w hiszpańskim mamy jeszcze 4 tryby, z czego w każdym występują inne odmiany czasowników. Najwięcej czasów mamy w trybie indicativo, następnie w subjuntivo, później condicional i imperativo.
Elementy wprowadzające do różnych czasów trybu indicativo
– El Presente (Presente de Indicativo): Jest to podstawowy czas teraźniejszy używany do mówienia o czynnościach regularnych lub stanach trwałych (np. „Hablo español” – Mówię po hiszpańsku).
– El Pretérito Perfecto i El Pretérito Indefinido: Oba są czasami przeszłymi. Pierwszy z nich używany jest do mówienia o czynnościach, które zaczęły się w przeszłości i kontynuowane są do teraz lub miały wpływ na teraźniejszość (np. „He comido” – Jadłem/Jadłam), a drugi do wyrażenia działań jednorazowych lub zakończonych w przeszłości (np. „Comí” – Zjadłem/Zjadłam).
– El Futuro Simple (Futuro de Indicativo): To czas przyszły wyrażający zamiary lub przewidywane działania (np. „Hablaré” – Będę mówił/mówiła).
Znaczenie kontekstu i nieregularności
Pamiętaj, że czasem sam czas gramatyczny to nie wszystko – kontekst zdania może zmieniać znaczenie czasu. Dodatkowo, w języku hiszpańskim istnieje wiele nieregularności w odmianach czasów, co może stanowić wyzwanie, ale także i przygodę w nauce!
Tabelka z hiszpańskimi czasami
Jeśli interesuje Cię odmiana czasowników w czasach podstawowych w trybie indicativo, to zapraszam do pobierania darmowego materiału ze wszystkimi czasami w trybu indicativo.
Oś czasów indicativo języka hiszpańskiego
Jedną z metod uczenia się języków obcych jest analiza gramatyki danego języka obcego. Może do tego służyć fragment tekstu w języku obcym wraz z tłumaczeniem, słownik lub kompendium gramatyki. Dosyć wygodnym materiałem jest porównanie języka ojczystego z obcym np. za pomocą osi czasów danego języka obcego. W naszym wypadku oś czasów indicativo języka hiszpańskiego.
Materiał nie został stworzony przeze mnie, ale uważam, że jest zdecydowanie warty uwagi.
Warto wziąć sobie do ręki oś czasów hiszpańskich i na spokojnie porównać sobie jakie widzimy podobieństwa i różnice z jękami, które znamy albo z językiem polskim.
Wybór odpowiedniego czasu przeszłego
Dzisiaj, całkiem przez przypadek – natknęłam się na fantastyczne materiały dla wszystkich tych, którzy lubią niestandardową formę nauki języków, trochę bajkową, trochę zabawną i opartą na solidnej wiedzy. Autorka Aleksandra Srokowska zdecydowanie nie wpisuje się w „szufladkę – nauczyciel szkolny”, a jej książka „Hiszpańska gramatyka inaczej”, wyd. Preston Publishing jest napisana na podstawie strony Hiszpańska gramatyka: bez kija nie tykaj to fajna pozycja na zmianę perspektywy uczenia się standardowo języka.
Czy da się w przymniejszy i jaśniejszy sposób przedstawić użycie czasów przeszłych? Na ten moment, nie spotkałam się z lepszym pomysłem, ale będę sama myślała – obiecuję 🙂
