Metody nauki języków obcych

Spis treści

Uczeń, podobnie jak nauczyciel, nie osiągnie dobrych wyników metodą, której nie toleruje.

główną rolę odgrywa żywy język, naturalny kontakt, zwykle native speaker
naturalny kontakt w toku przebywania ze sobą nauczyciela z uczenim
nacisk na umiejętność prowadzenia rozmowy
włączanie ucznia do rozmów w naturalny sposób, kontekst i sytuacja pomagają w rozumieniu
nauczyciel najlepiej native/wyjazd do kraju obcojęzycznego
brak systematycznego uczenia się gramatyki, słownictwa czy wymowy
brak konkretnego materiału do nauczania
nie poprawia się błędów ucznia, ośmielenie ucznia
w późniejszym etapie wprowadza się czytanie tekstów literackich, czasopism, listów, ale jako element życia codziennego nie sformalizowana nauka.

celem nauki jest poznanie 4 sprawności językowych w kolejności od słuchania i mówienia do czytania i pisania
zakłada wyrobienie nawyku językowego poprzez wielokrotne powtarzanie, zapamiętywanie i utrwalanie materiału, uczenie „na pamięć”
błędu należy unikać za wszelką cenę
eliminuje się język ojczysty ucznia, a nawet porównywanie języków
odrzuca się komentarze i objaśnienia
uczenie ma charakter bezrefleksyjny poprzez analogię, powtarzanie i zapamiętywanie
odgrywanie scenek dialogowych

celem nauki jest opanowanie systemu gramatycznego i słownictwa do poziomu samodzielnego czytania tekstów
polega na czytaniu i tłumaczeniu tekstów z języka obcego na język ojczysty z objaśnieniem, komentowaniem i analizowaniem występujących form gramatycznych
niewystarczająca do opanowania żywego języka
nauka bazuje na preparowanych tekstach.

celem nauki jest wykształcenie kompetencji językowej, za pomocą ograniczonej liczby reguł uczeń ma tworzyć nieskończenie wiele poprawnych zdań (Chomsky)
nauka poprzez kontakt z językiem w naturalnej sytuacji, której znaczenie jest dla ucznia w pełni zrozumiałe
uczeń jest wystawiony na działanie danych językowych, wytwarza własne reguły tworzenia zdań
błąd jest naturalny/niezbędny w procesie uczenia się, nauka za pomocą prób i błędów
w przypadku trudności pomagają objaśnienia i komentarze, refleksja i analiza
duża rola słuchania (sprawność receptywna)
wysoka ranga nieustrukturyzowanej produkcji językowej

pomaga w uczeniu się: milczące przysłuchiwanie się i ruch fizyczny związany z treścią przekazu ucznia
skoncentrowana jest na poleceniach
polecenia w języku obcym przez nauczyciela wspomagane są demonstracją, ruchem najlepiej całego ciała
nie ma podręcznika, wykorzystuje zestaw rekwizytów
dobra dla początkujących etapów, dla dzieci
może być wykorzystywana jako ćwiczenie w ramach zajęć, nie tylko jako systematyczna metoda do nauki

cisza i medytacyjne skupienie odgrywają główną rolę
nauczyciel ma za zadanie zwiększyć koncentrację uczniów, operuje tylko kompletem kolorowych pałeczek różnej długości/tablicą leksykalną i fonetyczną, sprowadzając zakres materiału do prostych, dających się zademonstrować wyrazów i zdań
po usłyszeniu nowych wyrazów i zwrotów następuje cisza
nauka bez podręcznika
uczniowie z czasem przejmują pałeczki 🙂 najpierw odtwarzając sytuacje, później tworząc samodzielnie nowe
doskonałe efekty przy samodzielnej nauce

nauka języka to zawsze proces międzyludzki, czyli grupowy
ludzie porozumiewają się na tematy, na które chcą rozmawiać
nauka języka odbywa się niczym komunikacja w grupie terapeutycznej: mówią osoby, które rzeczywiście chcą coś powiedzieć, tylko o tym, co chcą zakomunikować w języku ojczystym, nauczyciel-tłumacz tłumaczy i nagrywa, uczeń wypowiada wersję obcojęzyczną, tak powstaje wspólny podręcznik
od uczniów zależy czego będą się uczyć
odpowiedzialność uczących się za własną naukę, cele, treści i przebieg
dla uczniów o silnej motywacji i jasno sprecyzowanych zainteresowaniach

kluczowa rola ekspozycji znaczącej (słuchanie wypowiedzi obcojęzycznych, których ogólny sens jest zrozumiały dla uczącego się)
nawiązuje do akwizycji językowej u dzieci
niewymuszanie mówienia
nauczyciel naturalnym, lecz prostym językiem, mówi o sprawach, które dzieją się w danym momencie, stosuje mimikę i gesty i cieszy się każdą oznaką zrozumienia
zakłada wyeliminowanie stresu, lęku, wstydu przed popełnieniem błędu, wszelkie negatywne emocje
pozytywne emocje pomagają w przyswajaniu języka
nauczyciel ma dostarczyć maksymalnej liczby naturalnych, sensownych wypowiedzi, możliwie interesujących, ale zarazem prostych i zrozumiałych wypowiedzi, ma też tworzyć atmosferę bezpieczeństwa i akceptacji
nie poprawia się błędów, nauczyciel jedynie wypowiada poprawnie formy poprawne w toku rozmowy

zakłada, że umysł ludzki ma znaczne rezerwy, są one jednak zblokowane przez negatywne emocje i stres
w trakcie kursu językowego przybiera się nową tożsamość i odgrywa się rolę określonej postaci (PERSONA)
rola kompetentnego i stanowczego nauczyciela, który zapewnia bezpieczeństwo
rola przyjemnego otoczenia, światło w sali, komfortowe wyposażenie, poczucie intymności i kameralności
duża rola muzyki
dążenie do wykorzystania w nauce stanów głębokiego relaksu jak w medytacji

skupia się na skutecznym/efektywnym porozumiewaniu się w języku obcych
pozwala na błędy
doza poprawności gramatycznej jest niezbędna, ale pełna poprawność nie jest najistotniejsza
nauczyciel ma zapewnić jak najwięcej zbliżonych do rzeczywistych sytuacji komunikacyjnych
prezentacja nowego materiału jest sytuacyjna i wizyalna
ogranicza się stosowanie języka ojczystego uczniów, ogranicza się objaśnienia
ćwiczenia mają odzwierciedlać autentyczną komunikację językową
w rozmowie ważna jest chęć przekazania sobie pewnych treści i załatwienia określonych spraw
wielość dialogów, symulacji, odgrywania ról, gier, zabaw, zgadywanek i dyskusji
w istocie nie chodzi o naukę samego języka jako systemu, ale o naukę umiejętności uzyskiwania i przekazywania informacji
skuteczność przekazu ważniejsza niż poprawność przekazu